میدان امام
میراث جهانی میدان نقش جهان اصفهان یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین میدان‌های جهان است که در سال‌های 1000 تا 1006 هجری قمری به دستور شاه عباس صفوی برپا شد. این میدان مستطیلی شکل بوده و به درازای 507 متر وپهنای 158متراست که درجشن‌های گوناگون و مراسم ملی برای رژه سربازان، برگزاری بازی‌هایی مانند چوگان و قپق اندازی مورد استفاده قرار می‌گرفته است. میدان نقش جهان اصفهان با وجود 4 اثر باستانی و تاریخی ارزشمند مانند: کاخ عالی‌قاپو در سمت باختر میدان، مسجد امام در سمت جنوب، مسجد شیخ لطف‌الله در خاور میدان و سردر بازار قیصریه در شمال آن یکی از مکان‌‌های ویژه‌ی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ایران به حساب می‌‌آید. این میدان با آثار پیرامون خویش پدیده‌هایی چون اقتصاد، فرهنگ و آیین مداری و تشریفات ملی را به بهترین شکل ممکن در فرهنگ ایرانی به نمایش می‌گذارد. افزون بر این، وجود دست ساخته‌‌های گوناگون از آثار هنری و بومی در بازار بزرگ قیصریه مانند هنر فلزکاری و نیز سایر صنایع دستی و هنرهای سنتی در حجره‌های پیرامون میدان، آن را به یکی از بزرگ‌ترین مراکز ساخت و عرضه‌ی صنایع دستی در ایران تبدیل کرده است. میدان نقش جهان یکی از آثار فرهنگی ایران است که همواره پویایی و سرزندگی خود را نسبت به گذشته و سالیان درازی که از برپایی‌اش می‌گذرد (مردم‌واری)، در خود حفظ کرده و در معماری ایران دوره صفوی با نشانگانی مانند: کاشیکاری، آیینه‌کاری، چوب‌کاری، گچ بری، نگارگری، آجرکاری ، مقرنس‌‌کاری و کتیبه نویسی چون نگینی بر فراز سپهر هنر اسلامی ایران می‌درخشد. این اثر که در سال 1310 به شماره 102 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده؛ در فرجام نیز به سبب دارا بودن ارزش‌های برجسته‌ی جهانی با معیارهای (i) ،(v) ،(vi) در تاریخ 4/08/1358 ه.ش (26 اکتبر 1979 م)، اجلاس سوم قاهره و لوکسور مصر به شماره‌ی 115 در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.